Ospa wietrzna
Ospa wietrzna - postać i przebieg choroby, charakterystyczne objawy
Wirus ospy wietrznej i półpaśca znajduje się w grupie bardzo zakaźnych wirusów. Na uwagę zasługuje choćby fakt, że w około 90% przypadków, podczas kontaktu z osobą chorą na ospę wietrzną, dochodzi do zakażenia. Największe ryzyko zachorowania występuje przy kontakcie z osobą chorą w okresie od 1 do 2 dni przed pojawieniem się wysypki aż do momentu powstania ostatniego strupka. Wirus ospy wietrznej i półpaśca przenoszony jest drogą kropelkową poprzez kontakt bezpośredni, bądź przez materiał zawierający pęcherzyki, pochodzące od osoby chorej. W przypadku kobiet ciężarnych istnieje możliwość przeniesienia wirusa poprzez łożysko do płodu. Źródło zakażenia mogą stanowić ponadto osoby chore na półpasiec, jednakże należy szczególnie podkreślić, iż ryzyko przeniesienia wirusa jest w tym wypadku bardzo niskie. Okres wylęgania się choroby wynosi od momentu zakażenia do chwili pojawienia się pierwszych objawów, a więc w tym wypadku jest to około 14-16 dni. Charakterystyczna wysypka pojawia się przede wszystkim na skórze, ale może wystąpić również na błonach śluzowych, zwłaszcza w okolicach jamy ustnej i nosowo-gardłowej, a także w obrębie śluzówek krtani i tchawicy, narządów płciowych, odbytu, czy też na rogówce i spojówkach. Wysypka skórna występuje w postaci swędzących, grudkowo-pęcherzykowych wykwitów. Na początku pojawiają się jednak plamki, które szybko przekształcają się w grudki, a następnie w pęcherzyki, które są wypełnione mętnym płynem. Następnie pęcherzyki te pękają i tworzą się strupki, które z czasem odpadają, pozostawiając płytkie blizny. Ospie wietrznej bardzo często towarzyszy również gorączka oraz złe samopoczucie.
Powikłania
Mimo, iż ospa wietrzna charakteryzuje się raczej łagodnym przebiegiem, istnieje jednak pewne ryzyko wystąpienia poważnych powikłań, związanych między innymi z koniecznością hospitalizacji. Według przeprowadzonych ostatnio badań, stwierdzono, iż 89% pacjentów hospitalizowanych w wyniku ospy wietrznej, stanowią osoby wcześniej zdrowe, wykazujące prawidłową odporność organizmu. Do najczęściej występujących powikłań ospy wietrznej zalicza się przede wszystkim powikłania neurologiczne, a więc: drgawki gorączkowe, ataksję móżdżkową oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu. Ponadto, mogą wystąpić również powikłania skórne, a więc nadkażenia bakteryjne skóry, spowodowane w wyniku działania gronkowców oraz paciorkowców. Prowadzą one do ropni, zapalenia tkanki łącznej, czy martwiczego zapalenia powięzi. W wyniku zakażeń miejscowych może dojść do powstania nieestetycznych blizn na skórze osoby chorej. Inne powikłania ospy wietrznej to zapalenie płuc, bądź zapalenie żołądka i jelit.
Rokowanie
W przypadku osób wykazujących prawidłową odporność choroba ta przebiega z reguły łagodnie, pozostawiając długotrwałą odporność na ospę wietrzną (zazwyczaj na całe życie). W grupach ryzyka choroba trwa znacznie dłużej, ma cięższy przebieg i istnieje wówczas większe ryzyko wystąpienia powikłań.